රැවුලු ගස් අතගැවෙන බැව් හැඟින,
කාලය නොම ඉඳ බැව් හැඳින,
ඈ වත තව නොලැබෙන බැව් සිතින,
නෙතඟ කඳුලැල් ගැලුවා, ඔහුට නොදැනිම...

සිතින නිතින ඈ හැඳින,
ගෙවූ කල් රූ මැවෙන,
සිතඟ රුධිරය වැකෙන,
මතකය දවයි හද නොම කිපෙන...

නොම හැඳින ඔහු තෙද,
ගත වෙර නොහඳුනන ඒ සිත,
තෙත් කරමින් දෙකොපුල් අද,
පිරිමි හිතකදු හැඬුවා පෙමක් බැඳ...